Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de agosto, 2020

Fluir

 Ahora mismo , sin dudarlo , es mi resistencia. Y fluir no es resistencia para aquellas personas que saben soltar , dejar ir. No obstante , el primer paso, para aprender a fluir es ser humilde con un mismo y admitir que tengo miedo de soltar el control ,bueno, el falso control. Creo que la clave para aprender a fluir es confiar en la vida y sobretodo en ti y que siempre pero siempre en la vida no te sucederá lo que más deseas , sino que, lo que necesitas para aprender. Ahora mismo tu , yo tenemos en nuestras vidas todo aquello que necesitamos para transformarnos en quien verdaderamente somos , sólo se trata , de preguntarnos que nos quiere decir todo lo que ahora mismo nos esta sucediendo y tomar acción. Es ahí cuando aprovechas todo lo que te sucede y empiezas a crecer.

Creo que lo más ‘’difícil’’

 Creo que la mayoria de las personas nos cuesta asumir nuestro lado no tan luminoso , aquellos rincones de nuestro interior que sabemos que estan pero a la ahora no quieres que esten y por eso lo parcheamos con estimulos externos ( medicamentos, televisión, alchol, youtube, netflix..etc).  En este caso lo más revolucionario es dejar que sea, es decir, dejar de poner parches, dejar que duela, comprendiendolo, aceptandolo y abranzandolo muy muy fuerte hasta que llegue un día en que ya no será ese rincón que no quieres ver de ti. Sino que será una parte de ti y lo amaras tal y como es. Dime, eres consciente, de los residuos emocionales que tienes dentro tuyo? Esas cosas que digiste que no te afectavan, esas cosas que decías que no tienen importancia pero en verdad si que lo tienien, esas palabras que no te atreviste a decir, esas veces que te fallaste por no fallar a los demás etc Todo esto que no has hecho consciente, tu cuerpo, lo guarda y cada vez más la bola se hace enorme. T...

El miedo

Atraviesa ,el miedo .  Porque si no lo haces será tu carcelero . Y sin darte cuenta , tu tienes las llaves de la prisión ,las únicas, que abren y liberan. Y sin darte cuenta , te das cuenta , que esta prisión es ilusoria y que únicamente existe en tu mente Y que liberador es comprender lo que es . Que liberador cuando ya no te atemoriza más y ya no huyes de tus propios demonios. Sino que ,simplemente , miras de frente lo que te da más miedo , lo comprendes , lo acceptas y lo asumes. Y una vez ahí , ya no habrá más miedos carceleros , únicamente , seran alertas que NO te paralizarán ,solo te informarán ¿Y que opinas? ¿El miedo es tu motor o tu prisión? 

Avui dic BASTA

 Basta JA de les autoexigències Basta JA dels autocàstig Basta JA dels perfecionismes Basta JA de les comparacions  Basta JA de no perdonar-mos Basta JA de no viure la nostre vida I diguem tu , que ets humà o robot? Apren del que et pasa , aprofiteu perquè serà més beneficios que fer-te tant de mal a tu mateix.

Els 15 minuts

I si avui ,he verificat, que no es pas lo extern que ens fa por sinó tot el que duim a dintre que no em solucionat. Sabeu , a l'estar 15min amb 0 distraccions , nomé s observant i respirant ha estat un autèntic inferm perquè no sabia com estar aquí i ara amb total presència sense pasat i sense futur. Pensant tota l'estona quan quedava perquè pogués continuar a dispersar-me i a perder-me amb pensaments i distraccions. Pero estic orgullosa de jo perquè no m'he rendit perquè quan em venia alguna cosa per el cap ho he pogut aturar tot i que fos els darrers minuts diguent-me CHEE!!!!! .I amb això per a mi ha estat una autèntica victòria. Ànim molt a que aturem tot el renou que cada dia esta amb nosaltres i començem a tenir més temps per lo verdaderament essencial i important que esta tan a prop , tan dintre que a vegades no ho veiem. En el meu cas avui ha estat aquests 15 minuts de inferm pero al final de molta satisfacció cap a mi mateixa , cap a la meva pau. ...

I quan venen els moments difícils

 I clar que venen i igual que venen els moments bons. I no passa res ,no cal demonitzar cap moment ,tot passa per algúna raó. No obstant això ,independetment, del moment que pasi , ara , se una cosa que abans no sabia. Aquesta cosa es ser conscient que me tenc a jo, que no estic sola, que hi ha algú que sempre està, que em dóna just el que necessiti (amor , comprenció , paraules dolçes , tranquilitat , sabiduria etc). És un autèntic regal , haver-me trobat i decidir estimar-me incondicionalment ,perquè res ha canviat exteriorment però interiorment ho ha girat tot. I he passat de tenir una visió oscura, victimista i sense sentit a una visió lluminosa , ple de llum i de potenciar el meu potencial. Perquè mentres em tengui a mi , hi ha esperança , vida i moltes oportunitats per experimentar ,sentir i aprendre.